węgiel

Węgiel – jedna z najstarszych technik rysunkowych, której narzędziem pracy jest pałeczka z drewna zwęglonego. Są to wypalane, bez dostępu powietrza, gałązki bukowe, wierzbowe lub winne. Występuje także węgiel prasowany, który otrzymuje się przez zmieszane pyłu węglowego ze spoiwem, a także węgiel w formie kredki, który jest nieco twardszy. Węgiel stosowany jest zarówno do szkiców, jak i do prac dynamicznych i śmiałych, niewymagających dużej precyzji. Można nim uzyskać zarówno linie cienkie, jak i szerokie plamy oraz bogate zróżnicowanie tonów. Światło uzyskuje się za pomocą białej pasteli oraz wycierania miękką gumką. Jako podłoża najlepiej używać papieru o ziarnistej fakturze, choć sprawdzi się także papier gładki czy pakowy. Posługując się palcem, szmatką lub wiszerem można rozetrzeć węgiel nadając rysunkowi miękkości i płynności. Ponieważ jest on sypkim medium, obraz trzeba utrwalić specjalnym lakierem – fiksatywą oraz przechowywać pod szkłem, najlepiej dodatkowo z passe-partout. Technika pracy węglem znana jest już od czasów prehistorycznych i rysunków naskalnych. Posługiwali się nim tacy mistrzowie jak Michał Anioł czy Rafael, a w późniejszym okresie m.in. Honoré Daumier, Edgar Degas czy Henri Matisse.