linoryt

Linoryt – rodzaj techniki graficznej, zaliczającej się do druku wypukłego, stosowanej od końca XIX w. Polega na wycinaniu w płycie linoleum rysunku za pomocą różnego rodzaju dłut, noży, nożyczek czy igieł. Materiał ten jest dość miękki, co pozwala na rycie we wszystkich kierunkach. Następnie elementy niewycięte (wypukłe) pokrywa się specjalną farbą (wodną lub na bazie oleju) za pomocą wałka. Najczęściej stosowana jest farba czarna, jednak do linorytu można używać także innych kolorów. Do wykonania odbitki potrzebna jest prasa ręczna lub kostka introligatorska. Odpowiedni papier, najlepiej o dużej gramaturze i gładkiej powierzchni, przed przystąpienie do druku musi zostać zmoczony. Jest to technika stosunkowo niedroga i niewymagająca tak specjalistycznego sprzętu jak inne techniki graficzne. Mistrzem linorytu w Polsce był Józef Gielniak.