litografia

Litografia – rodzaj najstarszej techniki graficznej druku płaskiego. Została wynaleziona przez niemieckiego grafika Aloisa Senefeldera w 1798 r. Początkowo stosowana była do powielania pisma, potem zaczęła być używana, jako technika artystyczna, a na początku XX w. rozpowszechniła się w przemyśle reklamowym, używano jej m.in. do druku plakatów i etykiet. Wspaniałe litografie barwne tworzyli m.in. Alfons Mucha czy Henri Toulouse-Lautrec. Pierwszym etapem pracy jest wykonanie rysunku na gładko wyszlifowanej kamiennej płycie za pomocą kredki lub tuszu litograficznego. Powierzchnia może być także wcześniej opracowana ostrym piaskiem, co pozwala na uzyskanie ciekawego efektu gruboziarnistej faktury. Następnie zostaje zakwaszona słabym roztworem kwasu azotowego i gumy arabskiej. Partie drukujące leżą na tej samej powierzchni, co niedrukujące, a farba nakładana za pomocą wałka pozostaje jedynie na zatłuszczonych miejscach. Odbitka wykonywana jest na specjalnej prasie litograficznej, na zwilżonym wcześniej papierze. Istnieją także odmiany litografii wykonane sposobem druku wklęsłego: kamienioryt i kwasoryt. Jako matryce do litografii używa się także płyt aluminiowych lub cynkowych.