Siemiradzki Henryk

Henryk Siemiradzki (1843 – 1902) – Urodził się w Pieczeniegach koło Charkowa w 1843 roku, zmarł w 1902 roku w Strzałkowie pod Częstochową. W 1864 roku skończył studia przyrodnicze na uniwersytecie w Charkowie i wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Studiował u B.P. Willewaldego i K.B. Wieniga. W 1870 roku otrzymał wielki złoty medal za obraz „Aleksander Wielki i lekarz jego Filip”. Akademię ukończył z tytułem „kłassnyj chudożnik” I stopnia. Uzyskał też sześcioletnie stypendium zagraniczne. W 1877 roku za obraz „Pochodnie Nerona” otrzymał tytuł profesora Akademii w Petersburgu. W 1878 roku na Wystawie Światowej w Paryżu otrzymał złoty medal za obraz „Wazon czy kobieta” i francuską legię honorową. Po wystawie w Akademii św. Łukasza w Rzymie król Włoch mianował go komandorem orderu Św. Maurycego i Łazarza oraz otrzymał order Corona d`Italia. W swoich obrazach przedstawiał świat idealnej natury, architektury i idealnych ludzi. Wcieleniem doskonałości i źródłem tematów był dla niego antyk. Często malował obrazy wielopostaciowe. Wiele uwagi poświęcał światłu, atmosferze przestrzennej i pejzażowi oraz dekoracyjnej stronie dzieł.